Wyższa Szkoła Hotelarska w Krakowie i jej udział w zakresie szkolenia pracowników branży pensjonatowo-hotelowej w międzywojennej Polsce

Abstrakt

W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienia nawiązujące do idei powstania oraz działalności Wyższej Szkoły Hotelarskiej w Krakowie, w latach 1932-1939. Wspomniana placówka edukacyjna była wówczas jedyną, krajową uczelnią dla przyszłych pracowników przemysłu hotelarskiego. Z kolei międzywojenny Kraków stanowił istotny punkt na mapie rozwoju polskiej turystyki. W pracy wykorzystano materiały źródłowe znajdujące się w zasobach Archiwum Narodowego w Krakowie. Punktem odniesienia dla realizowanych badań były Akta Prezydialne Izby Przemysłowo-Handlowej
w Krakowie (IPHKr), pochodzące z lat 1862-1939. Wśród wykorzystanych materiałów znalazły się m.in.: protokoły posiedzeń Izby Przemysłowo-Handlowej, Akta Szkoły Hotelarskiej oraz wytyczne dla autorów programów liceów hotelarskich (1938-1939). Ponadto odniesiono się do, wydanych drukiem, sprawozdań i czasopism branżowych takich, jak: „Restaurator i Hotelarz Polski”. Z uwagi na brak opracowań nawiązujących bezpośrednio do omawianego tematu, w pracy wykorzystano publikację Tomasza Kargola, Izba Przemysłowo-Handlowa w Krakowie w latach 1850-1939 (2003), w której autor poświęcił jeden
z rozdział-ów zagadnieniu międzywojennego szkolnictwa turystycznego stolicy Małopolski.