„Komuniści kradną ryby biednym Mauretańczykom”: polityka rybacka PRL w „Trzecim Świecie” – przypadek Mauretanii, 1960-1980

Abstrakt

W artykule omówiono działalność rybacką Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w odniesieniu do północno-zachodniego państwa afrykańskiego Mauretanii w latach 1960–1980. Polska starała się wykorzystać możliwości połowowe w przestrzeniach dekolonizujących się i dekolonizowanych, aby rozszerzyć zasięg swojej floty, pozyskać zasoby i zapewnić krajowe zatrudnienie. Od początku ekspansji polskiego przemysłu rybnego na wody północno-zachodniej Afryki w latach 60. XX wieku miano wybór: albo uszanować morską suwerenność państw nadbrzeżnych, albo zignorować ją w poszukiwaniu większych połowów. Wykorzystując raporty znalezione w archiwach polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (AMSZ) oraz te zawarte w Archiwum Akt Nowych (AAN), w artykule postarano się zrekonstruować polską działalność rybacką u wybrzeży Mauretanii w latach 1960-1980. Twierdzi się, że Polska, pomimo przynależności do obozu socjalistycznego, który w swojej dyplomacji publicznej podkreślał swoje poparcie dla państw dekolonizujących się i dekolonizowanych, była przede wszystkim zainteresowana własnymi interesami gospodarczymi – nawet jeśli ich zabezpieczenie wiązało się z nielegalną działalnością. W ten sposób artykuł ten uzupełnia rosnącą liczbę publikacji, które problematyzują interakcje bloku wschodniego z „trzecim światem” w dobie dekolonizacji.