Социалистический город Новая Хута в 1949–1956 гг.

Abstrakt

Realizm socjalistyczny (podstawowa doktryna życia społeczno-kulturalnego Związku Radzieckiego w drugiej połowie lat 1930-h - połowie lat 1950-h) był jedynym możliwym kierunkiem rozwoju społeczno-kulturalnego narzuconym przez ZSRR krajom bloku wschodniego po Drugiej wojnie światowej. Determinacja rozwoju społeczno-kulturowego bezpośrednio wpłynęła na architekturę. Oznaczało to, że wypracowany w ZSRR w drugiej połowie lat 1930-h model urbanistyki i przekształceń struktury miast, mający na celu ukształtowanie «idealnego miasta socjalistycznego», został przeniesiony do krajów bloku wschodniego (oczywiście i do Polski) praktycznie bez zmian. Tezę tę potwierdza analiza procesu tworzenia «miasta socjalistycznego» w Nowej Hucie i Połocku w okresie powojennym. Oba miasta, zjednoczone jedną ideologią urbanistyczną, podążały wspólną ścieżką w procesie budowy «idealnego miasta socjalistycznego».