Prezydent Krakowa Władysław Belina-Prażmowski

Abstrakt

Władysław Belina-Prażmowski zasłynął w czasie I wojny światowej jako kawalerzysta, twórca i dowódca legionowej kawalerii. Uchodził za najbardziej znanego  prezydenta Krakowa okresu międzywojennego. Rządził miastem krótko, nieco półtora roku (1931-1933) w trudnych czasach wielkiego kryzysu gospodarczego, ale także w okresie dużych napięć politycznych i społecznych w państwie polskim. Prażmowski dał się poznać jako dobry organizator i zapobiegliwy gospodarz. Stawiał sobie za cel uporządkowanie i unowocześnienie Krakowa. Wdrożył zapowiadany radykalny program oszczędnościowy. Uznał obniżenie kosztów administracji i jej usprawnienie za najpilniejsze i najważniejsze z zadań zarządu miasta. Rozpoczął reorganizację struktury administracji miejskiej. W czasie prezydentury Prażmowskiego wydano szereg dokumentów prawnych regulujących pracę krakowskiego Magistratu oraz urzędników miejskich. W dużej mierze zrealizował dzieło konwersji krótkoterminowego zadłużenia. Kontynuowano inwestycje komunalne. Zrealizowano budowę rozbudowa sieci wodociągowej, rozbudowano rzeźnię, ukończono budowę IV mostu na Wiśle oraz Miejskiego Domu Wycieczkowego. Prażmowski dbał też sprawy kultury w mieście, aktywnie zabiegał o budowę gmachu Muzeum Narodowego. W sprawie komunikacji starał się o realizację budowy kolei Kraków-Miechów. Perspektywicznie dostrzegał konieczność rozwoju Krakowa jako centrum ruchu turystycznego. Krótka prezydentura Prażmowskiego zyskała społeczną aprobatę i była przez współczesnych oceniana na ogół pozytywnie.